بیشتر برشته کنندگان ، برشت کاری ترکیب اسپرسو را تیره تر از قهوه های دیگر انجام می دهند .
این قابل درک است با توجه به این که اکثر قهوه هائی که برای اسپرسو برشت شده اند نهایتا با شیرترکیب می شوند .
بیشتر برشت های روشن یا قدرت متعادل کردن چندین انس شیر را ندارند و یا برای کامل کردن طعم شیر خیلی اسیدی هستند .
به غیر از پتانسیل برشت تیره ، به ویژه برای شات هایی که می خواهند به نوشیدنی با پایه شیر تبدیل شوند، من فکر نمی کنم برشته کنندگان باید تغییر دیگری در هنگام برشت اسپرسو انجام دهند.
هدف در هنگام برشت برای هر روش دم آوری باید خلق تعادل مناسبی از شیرینی و اسیدی و حداکثر توسعه باشد .
اگر یک برشته کننده ، توصیه های برشته کردن این کتاب را به کار گیرد و استخراج اسپرسو را به نحو مطلوب انجام دهد، به احتمال زیاد برشت مطلوب خود برای اسپرسو بدون شیر را پیدا خواهد کرد.
این برشت یکسان و یا خیلی نزدیک به انتخاب برشت او برای قهوه های فیلتری و دیگر روش های دم آوری است .
همانطور که در بخش قبلی ذکر گردید ، توسعه و
استخراج ناکافی اغلب سبب تصمیم اشتباه در فرایند برشته کاری می شوند .
دو دهه قبل از ورود رفراکتومتر در صنعت قهوه ، دو ترند برشت روشن تر برای اسپرسو و دیگری عصاره گیری ریسترتو هم زمان در قهوه های اسپشیالیتی باعث کاهش زمان توسعه و استخراج شدند .
با توسعه سبک برشت روشن ، توسعه نیافتگی شایع
گردید . هم زمان استخراج ناکافی با افزایش محبوبیت اسپرسو به سبک ریسترتو در
فروشگاههای موج سوم متداول شد.
رفراکتومتر قهوه برای برشته کارها و قهوه چی ها امکان اندازه گیری استخراج شان را مهیا نمود و عقیده موج سوم در استخراج ناکافی شات ریسترتورا حذف نمود .
مرحله بعدی برای برشته کارها مسلما بهبود درک آن ها از چگونگی
توسعه کافی در برشته کردن است.
نویسنده : اسکارت راوو