تاثیر اصلی و مفیدی که قهوه  در درمان بیماری های مربوط به تحلیل مغز دارد وابسته به وجود یک ویژگی منحصر به فرد به نام کافئین است که به متوقف کردن ترشح دو آنزیم که باعث از بین رفتن سلول ها به مغز می شود منجر می شود.  کافئین دارای فعال کننده میتوکندری می باشد.

•  قهوه و آلزایمر

  قهوه در ابتدا به علت  اثرش بر روی گوارش  به عنوان دانه های دارویی استفاده می‌شد.  خواص کافئین در قرن ۱۱ میلادی توسط ابن سینا بیان شده بود و بعد از آن در سال ۱۹۵۸ گیاه شناس و پزشک ایتالیایی به نام آلپن  طی سفری به مصر  قهوه انجام داد.  سالهای ۱۷۵۱ تا ۱۷۷۲ یک دایره المعارف توسط دیدرت و آلمبرت  نوشته شود که در آن خواص کافئین در ابتدا با بیماری میگرن و چاقی بیان شده بود. کافئین این برای اولین بار  در سال ۱۸۲۰ از قهوه استخراج شد.  کافئین اصلی ترین ماده روانگردان در قهوه است و در میان مواد محرک   بیشترین مصرف را در جهان به خود اختصاص داده است.

 کافئین محرک سیستم اعصاب مرکزی است و رایج ترین مخدر در دنیا  است  که ۹۰ درصد مردم از آن استفاده می کنند.  کافئین به صورت طبیعی در دانه های شکلات و برگهای چای وجود دارد.  بیشترین اثر آن تقریباً تا یک ساعت پس از مصرف احساس می شود و بعضی از اثرات آن ۴ تا ۶ ساعت باقی می ماند..

•  قهوه درمان برای بیماری آلزایمر

 این پیش فرض که قهوه و کافئین ممکن است یک راه درمانی و پیشگیرانه مطمئن و در دسترس باشد مورد بررسی محققان قرار گرفته است.  آنها در بسیاری از علوم مرتبط به این باور رسیده‌اندکه مصرف کافئین برای بزرگسالان اعم از پیر و جوان با عملکرد شناختی بهتر مغز ارتباط مستقیم دارد و این پردازش اطلاعات همانقدر که در جوانان موثر است نیز در پیرها اثرگذار است.

 در جهان هر هفت ثانیه یک نفر به این بیماری مبتلا میشود.  آمار مبتلایان به آلزایمر در ایران ۳۵۰ تا ۴۰۰ هزار نفر است. یک بیماری یک بیماری مزمن و از بین برنده سلولهای مغزی است که به اختلال شناختی در افراد منجر می شود.  فرد مبتلا در شناخت افراد،  زمان مکان دچار اختلال می شود،  حافظ اخیرش از کار می افتد، بافت مغز کاهش می یابد و بطن ها ( محل جمع شدن مابع نخاعی) بزرگتر می شود.

 از دیگر علل این بیماری می‌توان به عوامل ژنتیکی، اختلال در نوعی از پروتئین های مغز که باعث رسوب در پلاک های مغز می شود و یک واسطه شیمیایی به نام استیل کولین که در مبتلایان به آلزایمر کاهش پیدا میکند نیز می توانند از عوامل ابتلا به آلزایمر باشند. یک سری دیگر از عوامل کمبود ویتامین B1 و C، کم کاری تیروئید و تعدادی از بیماری های متابولیک ارثی است. کسانی که سابقه استفاده زیاد از الکل دارند و یا ضربات شدید مغزی به آنها وارد شده بیش از دیگران در خطر ابتلا به آلزایمر قرار دارند.

 دکتر وان گلدر طی ده سال  تحقیقات درباره پیری انسان ها دریافتند که  مصرف کافئین ارتباط مستقیم با زوال مغز دارد.  به‌خصوص با  مصرف متوسط قهوه یعنی سه فنجان در روز  که تقریباً برابر ۳۰۰ میلی گرم کافئین در روز است. تحقیقاتی که بر روی یک سری از خانم های بالای ۶۰ سال  و به مدت ۴ سال انجام شد نشان داد،  خانم هایی که به طور مداوم کافئین مصرف می‌کردند آثار کمتری از زوال مغز  در مقایسه با آنها که بسیار کم و یا اصلاً مصرف نمی کردند،  دارند و  به این نتیجه رسیدند که مصرف کافئین ۶۵% احتمال ابتلا به زوال مغزی را کاهش می‌دهد.

 تاثیر اصلی و مفیدی که قهوه در درمان بیماریهای مربوط به تحلیل مغز دارد، وابسته به وجود یک ویژگی منحصر به فرد کافئین است  که به متوقف کردن ترشح دو آنزیم که باعث از بین رفتن سلول های مغز می شوند.  کافئین دارای فعال کننده میتوکندری می باشد(  یعنی فعال کننده هسته سلول)  به علاوه با داشتن آنتی اکسیدان از ابتلا به بیماری جلوگیری می کند.

 شایان ذکر است که بیشترین و بهترین تاثیر مصرف قهوه زمانی است که به مقدار متوسط مصرف شود یعنی نه زیاد و نه کم.  بعضی معتقدند که تأثیر مثبتی که در کافئین قهوه وجود دارد را نمی توان در سایر مواد حاوی آن یافت،  البته تحقیقاتی در این زمینه روی موش‌های آزمایشگاهی انجام شده و به اثبات رسید  اما هنوز محققان نتوانستند آن ماده را کشف کنند و یا توجیهی برای این اتفاق بیاورد.

مطلب فوق صرفا جهت گسترش اطلاعات در زمینه قهوه و سلامتی از وب سایت www.ico.org منعکس گردید .