در سال 1683 ، قهوه در زمان کمی بعد از پاریس به وین رسید. ارتش قدرتمند عثمانی ضمن اشغال قسمتی از اروپا در بیرون از شهر وین مستقر شده و به نوعی این شهر را نیز در محاصره داشتند .

فرماندهان ارتش پروس ناامیدانه به دنبال فردی می گشتند که از میان ارتش عثمانی عبور کرده و پیام درخواست کمک را برای نیروهای ارتش لهستان ببرد.

آقای جورج فرانس کولشیسکی ، مردی اطریشی که سابقه زندگی در کشورهای عربی را داشت این مسئولیت خطرناک را پذیرفت.

او با پوشیدن یونیفرم ارتش عثمانی از میان آنها به سلامت عبور کرد و در 12 سپتامبر همان سال نبردی سرنوشت ساز میان ارتش اطریش و لهستان از یکطرف و ارتش عثمانی از سوی دیگر رخ داد و ترکها شکست خورده محاصره شهر وین را رها و فراری شدند.

در اردوگاه رها شده آنها مقادیر زیادی خیمه، شتر ، گاو، گوسفند ، عسل ، برنج ، گندم ، طلا و همچنین 500 کیسه بزرگ پر از دانه های عجیب و غریبی بجا مانده بود .

اطریشی ها در ابتدا فکر کردند که شاید این دانه ها علوفه شتر ها باشد و چون برایشان کاربردی نداشت شروع کردند به سوزاندن آنها . قهرمان جنگ آقای کولشیسکی که به واسطه زندگی در کشورهای عربی با بوی قهوه برشته شده آشنا بود ، متوجه موضوع گردید.

او فریاد زد : خدای من چه کار می کنید ؟ اینها قهوه هستند که شما می سوزانید . اگر نمی دانید این دانه های چه هستند آنها را به من بدهید تا به شما نشان دهم که چقدر فوق العاده اند.

او با نگاه کردن به مراسم قهوه نوشی ترکان ، اصول مقدماتی برشته کاری ، آسیاب و دم آوری قهوه را می دانست . چندی نگذشت که او اولین قهوه فروشی شهر وین را به نام بطری آبی افتتاح کرد.

قهوه هایی که او در کافه بطری آبی سرو میکرد به مانند ترکها شیرینی نسبتا زیادی داشت و همچنین او با تغییر اندکی در روش سرو، قهوه را از صافی عبور داده، تفاله ها را جدا کرده و کمی شیر به روی آن اضافه می کرد.

پس از چند دهه قهوه جای خود را به عنوان محرک اصلی تفکر خلاق و عضو جدا ناپذیری از فرهنگ والای این شهر باز نمود .

شهر وین مملو از قهوه خانه های فاخر بود. قهوه خانه های وین فضای فوق العاده ای برای گفتگو های زنده و هم چنین تمرکز افکار بودند .

مورخ مشهور قهوه ، اقای یان برستن ، باور داشت ذائقه قهوه نوشی عربها تمایل به قهوه سیاه و خالص دارد و بالعکس اروپائیان و امریکاییها قهوه را بیشتر با شیر مصرف می کنند. او این موضوع را از تفاوتهای ژنتیکی نژادهای متفاوت می دانست .سیستم گوارش در بدن عرب ها ، یونانی ها و ساکنان جنوب ایتالیا قابلیت دریافت لاکتوز شیر را ندارد و ترجیحا قهوه را همراه با شکر زیاد می نوشند .

شاید براساس همین نظریه امروز کاپوچینو های ایتالیایی از لحاظ حجم کوچکتر از کاپوچینو های دیگر مناطق شمال اروپا و دیگر مناطق است.

ادامه دارد ...

داستان پنجم : عاشقانه تر از هزاران بوسه

رضا حواله دار